Nee, wielrennen is geen hobby, laat dat duidelijk zijn. Het is een manier van leven. Een passie. Of je nu gaat voor het uitzicht, voor de afstand of voor de snelheid; of je nu mee rijdt op het hoogste niveau, geniet tijdens een cyclo of je beperkt tot een toertocht met je vrienden: Wielrennen beïnvloedt de manier waarop je leeft. Je traint regelmatig, je eet gezond, je zorgt dat je goed uitrust, je houdt je materiaal in orde. Bij Veltec begrijpen we dat als geen ander. Wij hebben dezelfde passie. Voor techniek, voor snelheid, voor innovatie of design. Wij streven ernaar om jou te voorzien van het beste materiaal, zodat je nog meer plezier en voldoening uit de sport kan halen.
Want er is altijd een tegenstander. Dat is de universele wet. En die tegenstander moet verslagen worden. Ook als je niet helemaal competatief bent ingesteld. Zijn het de weersomstandigheden, dan is het wel de afstand. Is het niet de afstand, dan is het het stijgingspercentage. Of de man met de hamer, altijd bereid om je de genade slag toe te dienen? Dat ben je zelf.
Wielrenner is de zoektocht naar de competitie die het best bij je past. Het mooiste voorbeeld daarvan zijn de grootschalige cyclosportieven in het Franse of Italiaanse hooggebergte, zoals La Marmotte en de Maratona dles Dolomites. Duizenden liefhebbers trekken in een bontgekleurd lint door de meest indrukwekkende decors en over de meest heroïsche cols. Allemaal rijden ze de wedstrijd van hun leven. De een rijd vooraan mee voor een plek in de top twintig, de ander probeert goud te halen door binnen het tijdslimiet binnen te komen en nog weer een ander is ruim elf uur onderweg om de afstand überhaupt te volbrengen. Maar allemaal zetten ze een topprestatie neer. Allemaal op hun eigen niveau. En allemaal zien ze af.
Zolang er fietsen op0 de weg zijn, worden ze gebruikt om te racen. Vanaf het eind van de 19e eeuw op houten wielerbanen en onverharde alpencols tot de dag van vandaag. Op rechte polderwegen. Kronkelende dijkjes. Scheefliggende kasseien. Steile hellingen in de Ardennen of lange cols in de Alpen of de Pyreneeën. Het asfalt is overal. En het roept !
Er valt niet aan te ontkomen. Geen openbare weg is veilig voor het almaar groeiende peloton van amateurs, liefhebbers en profs. Overal duiken ze op: een trainingsgroepje dat vanuit het niets begint te sprinten omdat er in de verte een plaatsnaambordje verschijnt, een vriendenclub die elkaar het snot voor de ogen rijdt in de toerversie van de Amstel Gold Race, een eenzame renner die zijn gemiddelde snelheid koste wat het kost boven de 28 kilometer per uur wil houden.